Sinem AKKOÇ

             Bazen her şey yolundaymış gibi gelir. Hava aydınlıktır, sokaklar sıradan, zaman yavaş akar. Sen bir arabanın içindesindir. Park halindedir, camdan dışarı bakarsın. Belki biraz yorgunsundur, belki sadece bekliyorsundur. Ama için öyle değildir. Sanki görünmeyen bir gerginlik yayılmış gibi… O an, bir şeyler olacak hissi dolanıyordu içimde. Tam tarif edemediğim bir tedirginlik. Sonra o his, yerin altından gelen bir sarsıntıya dönüştü.                Araba olduğu yerde titredi. Yanımda babam ve kardeşim vardı. Her şey yerli yerinde görünüyordu. hemen anneme ve çevrede oturan birkaç arkadaşıma yazdım. Kimseyi arayamamıştım hatlar kesilmişti. Camdan dışarı baktım, herkes evlerinin önündeydi. Bir arkadaşımı bekliyordum ve biraz sonra o da evden çıktı. Yüzü bembeyaz olmuştu, gözleri doluydu. Ağlayacak gibiydi. Kalbime ince bir korku saplandı o an. Deprem yerin altında değil de onun yüzünde olm...

               İnsan bazen isteyerek yalnız kalmak istiyor. Kalabalıklardan, konuşmalardan, sürekli bir şey olma çabasından uzaklaşmak… Bir köşeye çekilip sadece kendinle baş başa kalmak. Dışarının sesi kesildiğinde, içerideki sesin ne dediğini duymaya başlıyorsun. O ses, gün içinde bastırılmış düşünceler, ertelenmiş duygular, susmak zorunda kalmış cümlelerle dolu oluyor bazen. Ve o sesleri dinlemek, kalabalıkların arasından sıyrılıp kendine dönmenin en sessiz, en içten yolu hâline geliyor.                Toplumda yalnızlık çoğu zaman kötü bir şey gibi görülür. "Bir derdi mi var?" derler sessiz kalana. Ama bazen o sessizlikler birer ihtiyaçtır. Bir odada tek başına oturup pencereden dışarıyı izlemek, içinden geçen her düşünceye hiçbir filtre olmadan kulak vermek… Müziğin arka planda usul usul çaldığı, dış dünyanın karmaşasının uzağında geçen birkaç dakika bile, hayatın tüm gürültüsünden sıyrılmak ...

            Günümüzde teknoloji her ne kadar hayatımızın merkezine oturmuş olsa da, kitapların yeri hâlâ doldurulamamıştır. Peki kitap okumak gerçekten gerekli midir? Bu soruya verilecek en net cevap: Evet, hem de fazlasıyla gereklidir.                Kitaplar yalnızca bilgi kaynakları ve ya akademik anlamda başarımızı desteklemeleri için okuduğumuz kaynaklar değildir. Aynı zamanda hayal gücümüzü geliştirir, kelime dağarcığımızı zenginleştirir ve farklı bakış açıları kazanmamıza yardımcı olur. Bir roman sayesinde hiç gitmediğimiz bir ülkeye yolculuk edebilir, bir tarih kitabıyla geçmişe tanıklık edebiliriz. Kitaplar, dünyayı ve insanları daha iyi anlamamızı sağlar.                Ayrıca kitap okumak, düşünme becerimizi geliştirir. Okudukça sorgulamayı, neden-sonuç ilişkisi kurmayı öğreniriz. Bu da bizi sadece bilgiyle donatılmış bireyler değil, aynı za...

Bazen eski günleri düşünüyorum. Ortaokul ne kadar güzeldi. Sabahları okula gitmek zor gelmezdi. Sınıfta arkadaşlarımla gülmek, teneffüslerde koşturmak çok keyifliydi. O zamanlar hayat daha kolaydı. Şimdi büyüdüm. Sorumluluklarım arttı. Daha çok ders çalışmam gerekiyor. Geleceği düşünmek zorundayım. Hangi mesleği seçeceğim, hangi okula gideceğim… Hepsi kafamı yoruyor. Eskiden sadece bugünü düşünürdüm. Şimdi ise her şeyi planlamam gerekiyor. Artık oyunlara, gezmelere fazla zaman kalmıyor. Hayatı yaşamak için ne zaman vaktimiz olacak, bilmiyorum. Bazen diyorum ki: Keşke her şey eskisi gibi olsa. Keşke yine arkadaşlarımla o sınıfta olsam. Dertler küçükken daha hafifti. Şimdi büyüdükçe her şey daha zor geliyor.